Ο γιός με τον πατέρα…..οσες φορές και να το δω θα κλάψω….είπα λοιπόν να μου κάνετε παρέα….
Advertisements
Ariadni's blog….
Ενας (Β)λόγος παραπάνω….για τον τοκετό, τον θηλασμό, το μεγάλωμα των παιδιών μας…
Είπαν και ελάλησαν
 | athina στη Πώς να κόψετε τις πάνες σε τρε… |
 | Χριστινα στη Οι άδειες μητρότητας |
 | Lynn στη Πόσο ασφαλείς είναι οι παιδικέ… |
 | Mamita Mamita στη Το αίσχος της κατάχρησης … |
 | Αναστασία στη ΕΝΑΣ ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ, ΕΝΑ ΑΞ… |
Advertisements
Σεπτ. 16, 2009 @ 14:42:45
Αντε βρε σου καναμε παρεα! Τι καταλαβες? :-Ρ
Αν και παντα μετα τα δακρυα, σκεφτομαι πονηρα και λεω, που στο καλο θυμοταν ο πατερας για το ημερολογιο και τη συγκεκριμενη ιστορια στο ημερολογιο, αλλα δεν μπορουσε να θυμηθει το σπουργιτι? χαχα 🙂
Σεπτ. 16, 2009 @ 15:15:49
χαχαχα εσύ πάλι ο συνήγορος του διαβόλου!! Επίτηδες το έκανε βρε με το σπουργίτι για να τον δοκιμάσει…χεχε…. 😆 😆
Σεπτ. 16, 2009 @ 15:43:41
Πολύ όμορφο!!
Ευχαριστουμε Αριαδνη!!
Σεπτ. 16, 2009 @ 17:13:21
άσχετο, αλλά που είναι εκείνο το άρθρο που μιλάει για τον ύπνο; ψάχνω ψάχνω και δεν το βρίσκω… «να κοιμηθεί κανείς ή να μην κοιμηθεί…» (κάπως έτσι τέλος πάντων)
Σεπτ. 19, 2009 @ 20:35:08
Πω,πω τι έκπληξη, κάνοντας βόλτες στα blogs έπεσα πάνω στο «τι είναι αυτό», το έχω δει πολλές φορές και κλαίω κάθε φορά, κλαίω όμως και από χαρά γιατί είναι του γιου μου: cpil.info
Το ότι κάτι σου κάνει, δείχνει τρυφερή και ευαίσθητη καρδιά, όπως είναι και το blog σου…Θα σ’ επισκέπτομαι συχνά… .
Σεπτ. 19, 2009 @ 21:07:20
Πωπω απίστευτο!!! Μεγάλη μου τιμή που επισκεφτήκατε το blog μου, με τον Παραμυθά μεγαλώσαμε!!! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια…..καλως ήρθατε στην παρέα μας!! 🙂 🙂 Να χαίρεστε τον ταλαντούχο γιό σας!!! 🙂