Από τα καλύτερα άρθρα που διάβασα ποτέ για τον θηλασμό….
Η αλήθεια είναι πως ο μητρικός θηλασμός δεν είναι τίποτα παραπάνω από το φυσιολογικό. Η τεχνητή διατροφή ενός βρέφους με μπουκάλι δεν είναι ούτε το ίδιο με το μητρικό θηλασμό ούτε καλύτερη, αλλά ανεπαρκής, ατελής και κατώτερη. Αυτές οι λέξεις είναι δύσκολες, αλλά χρειάζεται να ειπωθούν.
Ένας παιδίατρος λέει: ‘έχεις μια καλή ευκαιρία να προσφέρεις στο παιδί σου το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα στη ζωή, μέσα από το ειδικό δέσιμο του θηλασμού. Τα εκπληκτικά του πλεονεκτήματα για σένα και το μωρό σου θα διαρκέσουν μια ζωή’. Και η μητέρα δίνει μπουκάλι. Γιατί;
Γιατί έως ένα βαθμό αυτές οι εκφράσεις θα μπορούσαν να προέρχονται από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο βρεφικού γάλακτος. Όταν η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές του θηλασμού δε διαφέρει από εκείνη των γαλακτοβιομηχανιών, μάλλον οι πρώτοι κάνουν χάρη στις δεύτερες.
Αναλυτικότερα:
Το καλύτερο δυνατό, το ιδεώδες, το τέλειο.
Είστε οι ‘καλύτεροι δυνατοί’ γονείς; Είναι η ζωή σας στο σπίτι ‘ιδεώδης’; Φτιάχνετε συνεχώς ‘τέλεια’ γεύματα; Φυσικά και όχι. Αυτά είναι θαυμαστοί στόχοι, όχι τα ελάχιστα στάνταρ. Ας το εκφράσουμε ανάποδα: Είστε ανεπαρκείς γονείς; Είναι η ζωή σας στο σπίτι μη ομαλή; Φτιάχνετε άθλια φαγητά; Ούπς, τώρα πονάει! Μπορεί να μην έχετε απαίτηση να είστε πολύ πάνω από το φυσιολογικό, αλλά με βεβαιότητα δε θέλετε να είσαστε κατώτεροι του φυσιολογικού.
Όταν ο παιδίατρος λέει ότι ο θηλασμός είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος θρέψης για τα μωρά γιατί παρέχει την ιδανική διατροφή, η λογική, αυτόματη απάντηση είναι ‘Ε, και;’. Η δική μας εμπειρία μάς λέει ότι τα ιδανικά πράγματα δεν μας είναι και απαραίτητα. Ο μέσος όρος είναι εντάξει και μια τέτοια γλώσσα τείνει να υπονοεί ότι το ξένο βρεφικό γάλα είναι φυσιολογικό, στο μέσο όρο, ασφαλές και επαρκές. Η αλήθεια είναι πως ο μητρικός θηλασμός δεν είναι τίποτα παραπάνω από το φυσιολογικό. Η τεχνητή διατροφή ενός βρέφους με μπουκάλι δεν είναι ούτε το ίδιο με το μητρικό θηλασμό ούτε καλύτερη, αλλά ανεπαρκής, ατελής και κατώτερη. Αυτές οι λέξεις είναι δύσκολες, αλλά χρειάζεται να ειπωθούν.
Πλεονεκτήματα του θηλασμού.
Όταν μιλάμε για πλεονεκτήματα – τη ‘χαμηλότερη’ πιθανότητα για καρκίνο, το ‘μειωμένο’ κίνδυνο για αλλεργίες, το ‘ενισχυμένο’ δέσιμο της μητέρας με το παιδί, το ‘ισχυρότερο’ σύστημα άμυνας – ενισχύουμε τη διατροφή με μπουκάλι ως το αποδεχόμενο μέτρο του φυσιολογικού.
Επειδή ο μητρικός θηλασμός είναι η φυσιολογική κατάσταση, τα μωρά που θηλάζουν δεν είναι πιο ‘υγιή’ αλλά τα μωρά που παίρνουν μπουκάλι πιο συχνά και πιο σοβαρά άρρωστα. Τα μωρά που θηλάζουν δε ‘μυρίζουν καλύτερα’ αλλά τα μωρά που παίρνουν μπουκάλι μυρίζουν άσχημα και δυσάρεστα. Τα μωρά που θηλάζουν δεν παθαίνουν λιγότερες αλλεργίες αλλά τα μωρά που παίρνουν μπουκάλι παθαίνουν περισσότερες αλλεργίες. Τα μωρά που θηλάζουν δεν είναι πιο προστατευμένα από λοιμώξεις αλλά τα μωρά που παίρνουν μπουκάλι κινδυνεύουν να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο με πιο συχνές και πιο βαριές λοιμώξεις.
Όταν οι παιδίατροι αποτυγχάνουν να αρθρώσουν αντίλογο στον τρόπο που τα μέσα ενημέρωσης και οι εταιρίες βρεφικών γαλάτων χρησιμοποιούν ‘αντίστροφη’ φρασεολογία, όταν δεν περιγράφουν τους κινδύνους της τεχνητής διατροφής για τα μωρά, κρύβουν από τη μητέρα κρίσιμες πληροφορίες που θα της χρειαστούν ώστε να πάρει σωστές αποφάσεις. Μια μητέρα που αντιμετωπίζει δυσκολίες στο θηλασμό δε θα το πολεμήσει και πολύ αν ο στόχος είναι απλά να πετύχει ένα ‘σπέσιαλ μπόνους’. Αντίθετα θα τρέξει να βρει κατάλληλη βοήθεια αν ξέρει πόσα πράγματα διακηδεύονται για αυτήν και το παιδί της αν αυτό καταλήξει στο μπουκάλι. Μια άλλη μαμά δε θα έδινε βρεφικό γάλα έτσι ‘για να συνηθίσει το μικρό το μπουκάλι’, αν ήξερε ότι το περιεχόμενο του μπουκαλιού προκαλεί κακό.
Πουθενά δεν είναι η παραπλάνηση ευκολίας για την ομαλότητα της διατροφής με μπουκάλι πιο προσεκτικά διασπαρμένη στην κοινή πεποίθηση από τις συζητήσεις για τη νοητική ανάπτυξη του βρέφους. Αν ρωτήσετε δέκα παιδιάτρους για την σχέση ανάμεσα στο κάπνισμα της μητέρας και το δείκτη νοημοσύνης του παιδιού, κάποιος θα βρεθεί να σας πει:
‘Τα παιδιά των μητέρων που καπνίζουν τείνουν να έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης’.
Αν ωστόσο ρωτήσετε τους ίδιους παιδιάτρους για την σχέση ανάμεσα στα βρεφικά γάλατα και το δείκτη νοημοσύνης των παιδιών, όλοι θα απαντήσουν:
‘Τα νεότερα ειδικά γάλατα για βρέφη περιέχουν τα ωφέλιμα λιπαρά του μητρικού γάλακτος και βοηθούν στη νοητική ανάπτυξη των βρεφών’(παπαγαλία από προπαγάνδα των φαρμακευτικών αντιπροσώπων),
κάποιοι θα πουν
‘Τα σύγχρονα γάλατα για βρέφη έχουν τέτοια περιεκτικότητα που είναι σχεδόν εφάμιλλα του μητρικού γάλακτος’,
λίγοι θα αναφέρουν
‘Τα μωρά που θηλάζουν τείνουν να έχουν ελαφρά υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης σε σχέση με αυτά που παίρνουν μπουκάλι’,
κανένας όμως δε θα σας πει ότι
‘Τα μωρά που πίνουν τεχνητό γάλα τείνουν να έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης κατά 3 με 6 μονάδες, σε σχέση με το φυσιολογικό’,
..το οποίο είναι και η απλή αλήθεια.
Αντιστρέφοντας την πραγματικότητα οδηγούμαστε σε ακόμα μεγαλύτερες παραπλανήσεις όταν αναφερόμαστε σε ποσοστά, τα οποία αλλάζουν ανάλογα με την σκοπιά από την οποία τα βλέπει κανείς. Αν μια έρευνα έδειξε 25% μείωση στον καρκίνο μαστού για τις γυναίκες που θήλασαν τα παιδιά τους, αυτόματα και μόνο αλλάζοντας την οπτική της μελέτης συμπεραίνεται πως οι γυναίκες που έδιναν μπουκάλι στα παιδιά τους έχουν 33% αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού. Είδατε πώς, μόνο και μόνο αντιστρέφοντας τη φρασεολογία, αλλάζουν σημαντικά τα συμπεράσματα, προς όφελος του θηλασμού; Φανταστείτε τις επιπτώσεις που θα είχε στην κοινή γνώμη μια ανακοίνωση αυτής της έρευνας σε δελτίο ειδήσεων, αφού προηγούμενα αντιστραφεί η ορολογία.
Σπέσιαλ. Ιδιαίτερο. ‘
Ο θηλασμός είναι μια ιδιαίτερη σχέση’. ‘Οργανώστε μια ιδιαίτερη γωνία για θηλασμό’. ‘Αφιερώστε ιδιαίτερο χρόνο για θηλασμό’. Σε μια οικογένεια, ‘ιδιαίτερα’ γεύματα παίρνουν έξτρα χρόνο. Ιδιαίτερες περιστάσεις σημαίνουν έξτρα δουλειά. Το ιδιαίτερο είναι καλό, αλλά πολύπλοκο, δεν είναι μέρος της καθημερινότητας, δεν είναι κάτι που θέλεις να κάνεις συχνά. Για τις περισσότερες γυναίκες η διατροφή του βρέφους πρέπει να ταιριάξει με μια ζωή γεμάτη ασχολίες – και φυσικά ταιριάζει. Η αναφορά στο ‘ιδιαίτερο’ του θηλασμού αποθαρρύνει τις γυναίκες, δεν τις προτρέπει να θηλάσουν.
Κάποιοι παιδίατροι θα πουν:
‘Δε θέλουμε να κάνουμε τις μητέρες που δίνουν μπουκάλι να νιώσουν ένοχες’. ‘Θέλουμε να αφήσουμε στις γυναίκες το δικαίωμα επιλογής ανάμεσα στο θηλασμό και το μπουκάλι’. Σκέφτονται σωστά;
Δοκιμάστε αυτό: Υπήρξατε θύμα σε ένα σοβαρό δυστύχημα. Οι γιατροί, φυσιοθεραπευτές και υπόλοιποι ‘ειδικοί’ σας εξήγησαν ότι είναι πολύ δύσκολο να περπατήσετε ξανά. Αν το προσπαθήσετε θα περάσετε πολλούς μήνες πόνου και δυσκολίας χωρίς εγγύηση για οποιαδήποτε επιτυχία. Σας προτείνουν να συμβιβαστείτε στην ιδέα της αναπηρικής καρέκλας και σας βοηθούν να ζήσετε με αυτήν. Είκοσι χρόνια μετά, όταν τα πόδια σας έχουν ατροφήσει πέρα από κάθε ελπίδα, συναντάτε κάποιον που πέρασε το ίδιο ατύχημα με εσάς είκοσι χρόνια πριν. ‘Ήταν δύσκολο’, λέει. ‘Για τρεις μήνες πέρασα από την κόλαση. Αλλά από τότε μπορώ και περπατάω’. Πως θα αισθανόσασταν; Ένοχος;
Οι περισσότερες γυναίκες, στο άκουσμα αυτού του σεναρίου δε θα ένιωθαν ένοχες αλλά θυμωμένες, προδομένες, εξαπατημένες. Θα ήθελαν να είχαν μια δεύτερη ευκαιρία για να επανορθώσουν. Θα μετάνιωναν για την ευκαιρία που χάθηκε. Δεν αισθανόμαστε ένοχοι όταν μας στερούν από κάτι ευχάριστο ή σημαντικό. Η μητέρα που δε θηλάζει προσβάλλει τη δικιά της υγεία, αυξάνει τις δυσκολίες και τα έξοδα στο μεγάλωμα του παιδιού της και χάνει την ευκαιρία να βιώσει μια από τις μεγάλες απολαύσεις της ζωής. Χάνει κάτι βασικό για την ίδια της την ύπαρξη.
Αν μια γυναίκα είναι καλά ενημερωμένη για τα θέματα του θηλασμού, προετοιμασμένη όχι απλά με λόγια του αέρα όπως ‘ο θηλασμός είναι το ιδεώδες για το παιδί σου’, απολαμβάνει βοήθεια από επαγγελματίες υγείας ώστε να βελτιώσει τις δεξιότητές της στο θηλασμό κι όμως δεν καταφέρνει να τον εγκαταστήσει, συνήθως καταλήγει στο μπουκάλι με μια αίσθηση αποδοχής γιατί ξέρει πως έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Από την άλλη, το κατά πολύ συνηθέστερο σενάριο είναι εκείνο της λεχώνας που δεν έχει καμία πληροφόρηση και βοήθεια για το θηλασμό, αντιμετωπίζει ένα περιβάλλον που συστηματικά αμφισβητεί την ικανότητά της να θηλάσει το μωρό της και της δίνει έτοιμο το μπουκάλι δίπλα σε κάθε ευκαιρία. Αυτή η μητέρα θα θυμώσει πολύ για το σύστημα που της πρόσφερε μόνο εμπόδια κι όχι τη βοήθεια που αργότερα ανακάλυψε ότι τη χρειαζόταν. Αυτή η μητέρα μπορεί να αισθανθεί και ενοχή, αλλά είναι κυρίως οργή.
Ας επιστρέψουμε τώρα στα λόγια του παιδιάτρου, χρησιμοποιώντας αυτήν τη φορά τις πραγματικές λέξεις.
‘Δε θέλω να κάνω τις μητέρες που δίνουν μπουκάλι να αισθανθούν θυμό. Δε θέλω να τις κάνω να αισθανθούν προδομένες. Δε θέλω να τις κάνω να αισθανθούν παραπλανημένες’. Κάτω από τη δήλωση ‘δε θέλω να τις κάνω να αισθανθούν ένοχες’ κρύβεται ένα σύστημα που προσπαθεί να καλύψει τα ίδια του τα λάθη. Δεν προσπαθεί να προστατεύσει τις γυναίκες. Προσπαθεί να προστατεύσει τον εαυτό του. Προσπαθεί να τις εκφοβίσει ώστε να μην στραφούν εναντίον του.
Θετικά και αρνητικά, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Ο θηλασμός είναι ένα ζωτικό ζήτημα υγείας, όχι μία επιλογή από δύο ίσες επιλογές. ‘Ένα μειονέκτημα του να μην καπνίζεις είναι ότι μπαίνεις πιο δύσκολα σε παρέες ως έφηβος. Ένα πλεονέκτημα του καπνίσματος είναι ότι χάνεις βάρος ως έφηβος.’ Έτσι σκεφτόμαστε; Δεν είναι το πραγματικό ζήτημα ο καρκίνος και ο θάνατος; Τα υπόλοιπα – είτε μιλούμε για καπνό είτε για τα βρεφικά γάλατα – είναι απλώς καπνός.
Είναι μειονέκτημα του θηλασμού το γεγονός ότι μπορεί να λερώσει τα ρούχα της γυναίκας; Ή ότι δε μπορούμε να δούμε πόσο γάλα παίρνει το παιδί; Ή ότι είναι πιο συχνός από τη διατροφή με μπουκάλι; Ή ότι το μωρό κακομαθαίνει στην αγκαλιά της μαμάς; Είναι πλεονέκτημα του μπουκαλιού ότι δε φέρνει στη μητέρα αισθήματα ντροπής; Ότι χρειάζονται μόνο 5-6 μπουκάλια την ημέρα (γιατί είναι τόσο δυσκολοχώνευτα για το μωρό όσο πέντε σουβλάκια τη φορά για έναν ενήλικα); Ας σοβαρευτούμε. Θα πάρει μια γυναίκα μια σοβαρή απόφαση που αφορά τη μακροπρόθεσμη υγεία τη δική της και του μωρού της στηριζόμενη στο πως μυρίζουν οι πάνες και πόσο δέρμα φαίνεται κατά το φαγητό; Αυτά δεν είναι τα πραγματικά ζητήματα, είναι τεχνητά και αποτέλεσμα μιας λογικής και μιας γλώσσας που έχει επιβληθεί στον δυτικό κόσμο κατά τα τελευταία 50-60 χρόνια από τη βιομηχανία του μπουκαλιού.
Γιατί προσφέρουν οι βιομηχανίες βρεφικών γαλάτων λίστες με υπέρ και κατά και αναγνωρίζουν κάποιες ανεπάρκειες των προιόντων τους; Διότι οποιαδήποτε ‘ισορροπημένη’ προσέγγιση που παρουσιάζεται σε μια ισχυρά προκατειλημμένη κουλτούρα αυτόματα υποστηρίζει την προκατάληψη. Επιπλέον ακούγεται πολύ ‘επιστημονική’. Αν το Α και το Β αποτελούν σχεδόν ίσες επιλογές και περισσότερες από 90% των γυναικών (και των γιατρών τους) διαλέγουν το Β, είναι λογικό μια γυναίκα να ακολουθήσει την πλειοψηφία. Σε μια κουλτούρα κυριαρχούμενη από τα μπουκάλια, ‘ελευθερία επιλογής’, ‘ελεύθερη απόφαση’ με ζύγισμα των υπέρ και κατά σημαίνει αναγκαστικά μπουκάλι.
Μα είναι κάτι που μόνο οι γονείς μπορούν να αποφασίσουν.
Αλήθεια. Αλλά αν δεν αρθρώνεις λέξη κατά τη διαδικασία σημαίνει ότι πιστεύεις η λίστα των ‘υπέρ και κατά’ είναι ακριβής. Ένας παιδίατρος μπορεί να πεί:
‘Όταν μια γυναίκα έρχεται στο ιατρείο μου με το μωρό της για πρώτη φορά μετά το μαιευτήριο τη ρωτάω αν θηλάζει ή αν δίνει μπουκάλι. Αν απαντά πως δίνει μπουκάλι συγκατανεύω και προχωράω στις υπόλοιπες ερωτήσεις. Σέβομαι την απόφασή της και δεν της λέω πόσο λάθος έκανε.’
Ωστόσο αν η ίδια γυναίκα ερχόταν στον ίδιο παιδίατρο λέγοντας ότι ξεκίνησε το κάπνισμα μερικές μέρες μετά τον τοκετό, ο γιατρός θα επισήμανε όλους τους κινδύνους για εκείνη και το μωρό της, με στόχο να αλλάξει την απόφασή της όσο είναι ακόμα νωρίς και εύκολο. Θα ήταν ανεύθυνο απλώς να ‘άφηνε τη μητέρα να αποφασίσει’. Είναι υποκριτικό να είναι οι γιατροί τόσο ξεκάθαροι σε άλλα θέματα όπως το κάπνισμα και κατά τα άλλα να ‘σέβονται’ την απόφαση μιας μητέρας να μη θηλάσει, χωρίς προηγουμένως να βεβαιωθούν πως αυτή γνωρίζει όλη την αλήθεια και τις συνέπειες αυτής της στάσης. Γνωρίζοντας ταυτόχρονα πολύ καλά την πορεία που ακολούθησε αυτή η γυναίκα έως ότου φτάσει στην πόρτα του ιατρείου: παντελής έλλειψη ενημέρωσης για το θηλασμό προγεννητικά, εχθρικές του θηλασμού ενέργειες στο μαιευτήριο, δωρεάν μπουκάλια έτοιμα στο σπίτι και πλανεμένες απόψεις συγγενών και φίλων.
Αν ρωτήσετε γυναίκες που θηλάζουν τα μικρά τους μετά τους πρώτους μήνες της ζωής, θα διαπιστώσετε ότι θέματα όπως η διάρκεια του κάθε θηλασμού, οι ώρες και τα μεσοδιαστήματα, κατά πόσο το παιδί παίρνει τα κατάλληλα στοιχεία, τις σωστές ποσότητες, το αν το παιδί χρησιμοποιεί το στήθος για να φάει ή για να παρηγορηθεί, όλα αυτά κι άλλα τόσα ανούσια ζητήματα που εντυπώνονται στο μυαλό κάθε νέας μητέρας εξαιτίας της κυρίαρχης κουλτούρας του μπουκαλιού δεν αφορούν, δεν απασχολούν πλέον τις γυναίκες εκείνες που συνεχίζουν να βάζουν το μωρό τους για πολύ καιρό στο στήθος. Οι μάσκες τότε πέφτουν, οι ψεύτικες ανησυχίες και οι εσφαλμένες αντιλήψεις εξανεμίζονται. Απομένει αυτό που πραγματικά είναι ο θηλασμός, δηλαδή
μητρότητα στο στήθος,
χαρά,
σχέση,
αγάπη,
ζωή.
Στέλιος Παπαβέντσης Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC
Διαβάστε επίσης
αντωνία
Οκτ. 14, 2009 @ 14:29:03
ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ ΜΠΡΑΒΟ ΑΡΙΑΔΝΗ ΠΟΥ ΤΑ ΕΝΤΟΠΙΖΕΙΣ!!!!
ΕΞΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΟ !!!
αριαδνη
Οκτ. 14, 2009 @ 17:06:36
Kι εμένα πολύ μου άρεσε…. απλά όλη η αληθεια ε? Ασε το τι θα έπρεπε 😦 😦
mamalydia
Οκτ. 14, 2009 @ 18:35:12
Απιθανο! Απιθανοοοοοοοοο! Εχω μεινει συγκινημενη διαβαζοντας το! Ζητω αδεια αναδημοσιευσης στο μπλογκακι μου! Μπραβο Αρι 🙂
αριαδνη
Οκτ. 14, 2009 @ 19:26:20
Πλλλλλάκα με κάνεις? Ακόμα δεν το έβαλες??? 🙂
Κι εγώ το διαβάζω…..το ξαναδιαβάζω….. μπράβο του αυτού του παιδίατρου, να ήταν όλοι έτσι….τι λέω…οι μισοί να είχαν τέτοιο σκεπτικό πάλι θα ήταν μεγάλη υπόθεση…. ΠΟλλά ζητάω? 🙄
Κωσταντινιά
Οκτ. 15, 2009 @ 00:57:18
ΜΑΣ ΕΦΤΙΑΞΕΣ, ΠΑΛΙ!
Τι να λεμε?Ειδικα, οταν το διαβαζεις αυτο αγουροξυπνημενη ή και ξυνυχτησμενη μετα απο θηλασμο…
ΜΠΡΑΒΟ!
Ιωάννα
Οκτ. 15, 2009 @ 13:50:38
Μπράβο Αριάδνη. Πραγματικά ανοίγει το μυαλό στο θέμα του θηλασμού!
αριαδνη
Οκτ. 15, 2009 @ 16:02:55
Ιωάννα έτσι ακριβώς…. 🙂 🙂
Λένα
Οκτ. 15, 2009 @ 20:20:16
ιδίως η τελευταία φράση…. τα λέει όλα!!!
lambrini
Νοέ. 14, 2009 @ 20:37:44
και εγώ παιδίατρος είμαι και μητέρα 2 παιδιών. για να θηλάσω την πρώτη μου «έφτυσα αίμα» και ας είχα διαβάσει ένα σωρό, σεμινάρια κλπ.το μωρό να κλαίει ακατάπαυστα και οι πάντες γύρω μου να απορούν τί μάνα είμαι που αφήνει το παιδί της να πεινάει, γιατί ως γνωστόν για ότι παθαίνει το παιδί κατ’αρχάς μπορεί να φταίει ο θηλασμός που είναι το εξωτικό και όχι το σίγουρο και εγγυημένο ξένο΄γάλα. τελικά τα κατάφερα γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι γυναικες που λιμοκτονούν στην αφρική έχουν γάλα και εγώ που τα είχα όλα δεν μπορούσα.
από τότε κάθε μέρα βλέπω την έλειψη ενημέρωσης και την άγνοια από «επαγγελματίες» κια πολλές φορές το συνειδητό σαμποτάζ π.χ 6 μήνες φτάνουν και περισεύουν, μετά δεν είναι καλό και διαφορα σχετικά. όπως και τη λάθος βάση στην όποία γίνεται η ενημέρωση των μαμάδων όπως εκπληκτικά εξηγεί το παραπάνω άρθρο και φαντάσου τα γράφει και άντρας που επιτέλους δεν έχει γνωρίσει αυτοπροσώπως τη μαγεία της όλης εμπειρείας.
ένα βασικό είναι ότι η συζήτηση συχνά γίνεται σε βάση του αν είναι υποχρέωση της μάνας να θηλάσει και δεν τονίζουμε ότι είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και ΕΥΚΑΙΡΙΑ για μια μοναδική σχέση, όπως επίσης και συζητάμε για το ΑΝ θα έχει μια γυναίκα γάλα. ένας άνθρωπος που έχει πόδια ΄μπορεί να περπατήσει΄? το στήθος κατ’αρχάς για ποιά δουλειά φτιάχτηκε? και σε όλους αυτούς που λένε ότι δεν πειράζει ,τόσα παιδιά μεγάλωσαν με ξένο γάλα θα σκεφτόταν πολλές από εμάς ακόμη και αυτές που φτύνουν αίμα με τις εξωσωματικές τη λύση παρένθετης μητέρας ή τεχνητής μήτρας ακόμη και αν επιστημονικά ήταν ασφαλής? η εκυμοσύνη δεν είναι δέσμευση , περιττά κιλά , χαλάρωμα , εμπόδια στην καριέρα, στρες για το μωρό να το τραβολογάς εδω και εκεί και να κινδυνεύει από τροχαία και άλλους περιβαλλοντικούς κινδύνους παρά να το παρκάρεις ασφαλώς σε ένα ασφαλές μέρος μ΄ςεχρι να είναι έτοιμο να το περαλάβεις? αστεία και υπερβολικά ακούγονται αυτά? επειδή η εγκυμοσύνη είναι μέρος της μητροτητας? το ίδιο είναι και ο θηλασμός, μέρος της μητρότητας.
xenia
Απρ. 12, 2010 @ 17:26:20
εγω εχω 3 κορες και η μικροτερη ειναι 2,5 μηνων.Θηλασα και τα 3 παιδια αλλα στο πρωτο επισης εφτυσα αιμα γιατι γεννησα σε ιδιωτικο μαιευτηριο και ενω ολες οι νοσηλευτριες ηταν προθυμες να μου δειξουν πως να θηλασω αθελα τους μου προκαλεσαν συγχυση…
Τελικα και ενω η γυναικολογος μου με προετρεψε να παρω χαπι αφου ταλαιπωριωμουν,εγω πηγαινοντας στο σπιτι καταφερα μετα απο 1 εβδομαδα να θηλασω…Δεν θα ξεχασω ΠΟΤΕ αυτη την μερα!Εκτοτε οπου σταθω και βρεθω παροτρυνω καθε γυναικα να θηλασει γιατι η αξια του θηλασμου ειναι ανεκτιμητη! Ειναι αγαπη, τρυφεροτητα,στοργη,τα παντα.Οπως με κοιτουσαν τα μωρακια μου χορτασμενα και χαμογελαστα με την θηλη στο στομα τους σαν να μου λενε με το χαμογελο τους τα παντα, σκεφτομαι οτι αυτες ειναι απο τις πιο ομορφες στιγμες ευτυχιας στην ζωη μου….Και ευχαριστω τον θεο που με εκανε γυναικα μονο και μονο για να ζησω αυτες τις τρυφερες στιγμες….Σκεφτειτε εσεις νεες μητερες ποσο <> εινα οι ανδρες μπροστα στο μεγαλειο της μητροτητας..Τουλαχιστον αυτο λεει ο ανδρας μου καθε φορα που με βλεπει με την μπεμπα αγκαλια στο στηθος… ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΡΟ ΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ ?ΟΥΤΕ ΘΑ ΤΟ ΔΩΣΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ?
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ…
xenia
Απρ. 12, 2010 @ 18:13:53
ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΠΟΣΟ ΦΤΩΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ
αριάδνη
Απρ. 13, 2010 @ 11:06:42
Ξένια τι ωραία που τα περιγράφεις, πόσο σε καταλαβαίνω δεν φαντάζεσαι!!!
Τι ωραία, 3 κορίτσια!!!! Συγχαρητήρια Ξένια, άξια!!!!!! 🙂
xenia
Απρ. 18, 2010 @ 10:49:17
ΕΙΜΑΙ 35 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΕΥΤΙΧΙΣΜΕΝΗ 5ΜΕΛΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ,ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΝΔΡΑΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΟΠΟΤΕ ΣΕ 3-4 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΔΟΧΟ! ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΠΡΩΤΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΥΛΗΣ…ΕΣΥ?
αριαδνη
Νοέ. 15, 2009 @ 13:33:44
Λαμπρινή καλωςήρθες στο blog μας! Εξαιρετικά τα σχόλιά σου, εξαιρετικά, και μεγάλη μας χαρά που ακούγονται δια στόματος παιδιάτρου! Κακά τα ψέματα άλλη βαρύτητα δίνεις στο θέμα με την ιδιότητά σου!
Συγχαρητήρια για το πείσμα σου και που παρόλες τις δυσκολίες κατάφερες να θηλάσεις το μωρό σου. Τελικά με την θέληση όλα μπορούν να γινουν ε?
Να τολμήσω να ρωτήσω γιατί υπάρχει τόση «άγνοια» στο πολύ σοβαρό θέμα του θηλασμού απο τους περισσότερους επαγγελματίες υγείας? Η δεν είναι θέμα άγνοιας? Εμένα προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο να μιλάμε για ελλειπής γνώσεις οταν με 100 ευρώ μπορεί ο οποιοσδήποτε να προμηθευτεί ένα σοβαρό επιστημονικό βιβλίο και να μάθει τα πάντα γύρω από τον θηλασμό και φυσικά να τον προωθήσει. Bέβαια εφ’οσον μας λες για συνειδητό σαμποτάζ τότε ο νοών νοητω…
Με την εμπειρία σου και με τις γνώσεις σου θα μπορούσες κάλιστα να γίνεις και μια πιστοποιημένη σύμβουλος θηλασμού. Και παιδίατρος και πιστοποιημένη σύμβουλος ο τέλειος συνδυασμός!! 😉
Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου και για το τόσο ωραίο σχόλιό σου!!!
lambrini
Νοέ. 16, 2009 @ 13:41:41
οι παιδίατροι δεν ξέρουν για το θηλασμό κατ’αρχάς γιατί δεν θηλάζουν οι ίδιες αφού τα παιδιά τα κάνουν στην ειδικότητα και τις βρίζουν που κα΄νουν παιδιά και δεν κάνουν εφημερριες όσο είναι έγκυες φαντάσου να τολμήσουν να ζητήσουν να μην κάνουν εφημερλιες και για ακόμη 6 μηνες που είναι ο αποκλειστικός θηλασμός-εγώ που εφημέρευα με την κοιλιά στο στόμα μέχρι τον 6ο μήνα σε μονάδα εντατικ΄΄ης μου είπαν ότι ίσως μπορούσα να είχα κάνει και κάτι παραπάνω και όταν διαπραγματεύτηυκα διατριβή (θράσος!!!!) μου είπαν ότι αν ήθελα να κάνω παιδιά και να τα θηλάσω έπρεπε πρώτα να κάνω αυτό και μετά να ασχοληθώ με την καριέρα μου-λογικό!!!!
όπότε τι μου λες για θηλασμό αφού και όλοι οι καλοθελητές με΄σα στις κλινικές και πανεπιστημιακές θα σε φάνε αν μάθουν ότι θηλάζεις παιδί για πάνω από 6 μήνες!!!
έπειτα είναι και αντιεμπορικό γιατί και πολλές μαμάδες ΔΕΝθέλουν και προτιμούν να τους δόσει ο παιδίατρος το άλοθι ότι δεν μπορούν παρά να παραδεχτούν ότι δεν έχουν διάθεση να κάτσουν να σκάσουν-είναι και θέμα κοινωνικών προοτύπων-είδες εσύ σε καμιά εκπομπή με σοβαρή ακροαματικότητα να μιλαν για θηλασμ¨? όλες για πλαστική στήθους μιλάνε λες και προτογενώς το στήθος φτιάχτηκε για το playboy.πολλοι φαντάζονται το θηλασμό σαν κάτι εντελώς αντιερωτικό και σίγουρα ξένο γιατίδεν είναι το φυσιολογικό αλλά η εξαίρεση πάνω δε από χρόνο καταντά νοσηρή εκκεντρικότητα.
τέλος πάντων θα τα λέμε και αν θέλει κανείς βοήθεια ευχαρίστως να βοηθήσω.
αριαδνη
Νοέ. 16, 2009 @ 18:17:15
χαχα Νοσηρή εκκεντρικότητα??? 😆 😆 Καλά πολύ μου άρεσε αυτό!! Ζήτω οι hippies λοιπόν!!!!
Για το καθεστώς που επικρατεί στις εφημερίες κλπ, δεν ήξερα….τι να πω, μα κι εσύ που πας και θες και διατριβή? 🙂
Για το αντιεμπορικό, πολύ σωστό αυτό που λες, οντως μην τα ρίχνουμε όλα στους επαγγελματίες υγείας, οι πραγματικότητα είναι ακριβώς οπως τα γράφεις, απλά κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά και ετσι κοντά στις μανούλες που ΔΕΝ θέλουν χαντακώνονται και αυτές που θέλουν….. Ετσι η μανούλα που θέλει να θηλάσει πρέπει να ψαχτεί από μόνη της και απλά είναι πολύ τυχερή αν έχει και την συμπαράσταση του/της παιδιάτρου!
Μεγάλη μας τιμή να αφήνεις κάποιο σχόλιο και ευχαριστούμε για την βοήθεια!!!!
Καλή σου μέρα-απόγευμα-κλπ…. 🙂
lambrini
Νοέ. 17, 2009 @ 00:59:54
΄κατ’αρχάς ευχαριστώ για τη φιλοξενία και τα φιλικά σχόλια
σχετικά με τα επιστημονικά βιβλία που λές για το θηλασμό όταν το έχεις ζήσει το έργο είναι αλλιώς και αλλιώς γίνεσαι πιστευτός και μπορείς να στηρίξεις και άλλους αν τους πείς ότι και το δικό μου ξυπνούσε 5 φορές το βράδυ, ή ότι και εγώ νόμιζα ότι δεν είχα γάλα ή τελος πάντων ό,τι φρίκη έχεις ζήσει αρχικά αλλά και ότι ευλογία έχεις εισπράξει στη συνέχεια-παρένθεση: ένιωσα πολύ περήφανη όταν είδα τη 15 μηνών κόρη μου να σηκώνει τη μπλούζα της για να θηλάσει το μωρό της. βλέπεις ο άνθρωπος από μικρός ότι βλέπει κάνει και αν η μάνα σου , η πεθερά σου, η θειά και η 3η ξαδέδφη της συμπεθέρας είχε θηλάσει, είσε σε καλό δρόμο, μπορούν και να σε στηρίξουν και έχουν τη σωστή άποψη για το φυσιολογικό γι’αυτό και πα΄λιά θηλαζαν οι περισσότερες ( πέραν ότι δεν είχαν και πολλές επιλογές…)
βασικό σχετικά με το ξενύχτι που είναι hot topic στις θηλάζουσες μαμάδες, συνήθως η κατάσταση βελτιώνεται αισθητά μετά τις 40 μέρες (γιαυτό΄και τότε λέμε να βγαίνουν από το σπίτι, νωρίτερα δεν έχουν κουράγιο…) αλλα΄αν το 8μηνο παιδί ξυπνάει το βράδυ αν και θηλάζει δεν φταίει ο θηλασμός επειδή πειναει , η κόρη μου και παΪδάκια να έτρωγε πρίν την κατάκλιση πάλι θα ξυπνούσε (ίσως ξκαι από βαρυστομαχιά) επειδή κυρίως ήθελε τον κομιστή του στήθους και όχι το περιεχόμενό του.
σταμάτησε τη χαριτωμένη συνήθεια που κράτησε 9 μήνες όταν αναγκάστηκα να λείψω για μια βδομάδα και αντι για μαμά έβλεπε μπαμπά οπότε αποφάσισε ότι είναι μάταιος αγώνας και συνέχισε να κοιμάται, να θηλάζει κια χοντραίνει χωρίς πρόβλημα.
οστόσω αν συμβαίνει για λίγο καιρό δώστε τόπο στην οργή και στήθος στο παιδί, φάση είναι και μπορεί να περάσει, λέγεται και άγχος αποχωρισμού- το ερμο μωρό συνειδητοποιεί ότι η μαμά υπάρχει ακόμη και όταν δεν είναι διπλα του και παθαίνει πανικό: γιατί δεν είναι δίπλα του? και αν τη χάσει? φαντάσου φρίκη. μέχρι να καταλάβει ότι όλα είναι υπό έλεγχο -μπορεί να κάνετε μερικά δρομολόγια μες τη νύχτα ή και αγκαλιτσες όλο το βράδυ- αλλά παρηγορηθήτε: σε λίγα χρόνια θα κάνουν αγκαλίτσες με γκόμενους αντι με εσάς και θα εκλιπαρίτε για ένα φιλα΄κι…..
αριαδνη
Νοέ. 17, 2009 @ 11:42:16
χαχα….έτσι έτσι ακριβώς! Ο γιός μου ο μεγάλος ( 2.5 χρονών) ήδη πολλές φορές οταν τον φιλάω σκουπίζεται!! 😯 :shock:…ευτυχώς έχω τον μικρό και βγάζω τα απωθημένα μου! 🙂
Για το ξενύχτι οπως τα λες ακριβώς είναι. Τα ξυπνήματα απο κάποιο σημείο και μετά δεν έχουν να κάνουν με την πείνα. Αν ήταν έτσι κάθε μέρα μουσακά θα έφτιαχνα για βραδυνό…μπα δεν πιάνει… Ειδικά αν είναι σε καμιά φάση δοντιού…ωχ αμάν άστα να πάνε, ή τίποτα καμιά αδιαθεσία, μπούκωμα, αρρώστια…αλί αλί και τρισαλί!! 🙂 Αν βρεις τρόπο και κοιμάσαι με το παιδί στο βυζί παλεύεται πάντως. Το δύσκολο δύσκολο είναι αν πρέπει η μανούλα να πάει και στην δουλειά…εκεί ναι υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας….
Πάντως είναι και λίγο θέμα παιδιού, κάποτε δεν το πίστευα, ομως βλέπω οτι το δεύτερο παιδάκι μου είναι πιο υπναράς. Ηδη απο 2-3 μηνών κοιμόταν σερί και 5ωρο καμιά φορά, που ο μεγάλος έγινε 2 χρονών για να το κάνει αυτό! 🙂
Για το θέμα των βιβλίων, σαφώς και η εμπειρία είναι το άλφα και το ωμέγα, και όταν υπάρχει μιλάς με άλλη ισχύ, αλλά και πάλι η γνώση είναι δύναμη και εργαλείο κακά τα ψέματα.
Ειδικα το breastfeeding answer book http://store.llli.org/public/profile/92 είναι βίβλος. Νομίζω πάνω σε αυτό δίνεις και εξετάσεις για να γίνεις International Board Certified Laktation Consulant (IBCLC) ! 😉
εγω
Νοέ. 17, 2009 @ 12:43:05
Πραγματικά πολύ ωραία σχόλια απο όλους σας, μπράβο, μπορώ να ελπίζω οτι θα αφήσουμε καλό μέλλον στα παιδιά μας άσχετα αν αρκετοί πάνε να μας επιβάλλουν το αντίθετο με τα ξενα και την περπατημένη. Λαμπρινή τί να σου πώ ΜΠΡΑΒΟ κεφαλαία, ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι του κλάδου σου που υποστηρίζουν την φύση, το ξέρω οτι δεν είναι εύκολη υπόθεση ούτε να θηλάζεις ούτε να ασκείς τα καθήκοντά σου οταν έρχονται σε αντίθεση με αυτά που αρκετοί συνάδελφοι σε όλους του κλάδους προσπαθούν να επιβάλλουν γιατί έτσι βολεύει. Εγώ μετά απο τους τρείς μήνες του καθισιού και της ξεκούρασης όπως μου το έκριναν οι προιστάμενοι μου, έπερνα στη δουλειά το θήλαστρο και μπουκαλάκια και κάθε 2 με τρείς ώρες πήγαινα στην τουαλέτα να αρμεχτώ. Μέχρι και την αηδία εξέφρασαν μερικοί συνάδελφοι μου επειδή έβλεπαν την σακούλα με το θήλαστρο στο ψυγείο και την ισοθερμική τσαντα με τον μπομ τον σφουγγαράκι με τα μπουκαλάκια με το γάλα αλλα εγώ στα π@#$ράκια μου τα όμοφρα που λέει και ο άντρας!!!
Σκούζι την καθαραίβουσα έεεε… είμαι η αθυρόστομη της παρέας.!!!
Ενας παιδίατρος απο τους πολλούς που έχω αλλάξει μου έβαλε χέρι χοντρό γιατί το παιδί είναι πολύ αδύνατο σε σχέση με τους καταραμένους πίνακες ανάπτυξης των παιδιών επειδή θήλαζα το παιδί μου μέχρι 9 μηνών και δεν του έδινα τις κρέμες του εμπορίου ασχετα οτι δεν την άρεσαν αλλά έπρεπε να επιμένω να δίνω σκατά στο παιδί μου να φάει.
Και ΝΑΙ το κορυφαίο η ίδια παιδίατρος που έχω ήδη απορρίψει απο τον 2 μήνα γέννησης του παιδιού με πήρε τηλέφωνο να μου πεί οτι πρέπει να κάνει το εμβόλιο της γουρουνογρίπης αν εξακολουθεί να είναι αδύνατη!!! Ελα μ%^& στο τόπο σου δηλαδή, μα στο μάτι με έχουν βάλει όλοι να τα ακούνε τα μπινελίκια τους.
Τελος πάντων ξεφεύγουμε απο το θέμα μας. Είμαι πολύ ευχαριστημένη που θήλασα για 9 μήνες και θα θήλαζα για πολύ περισσότερο αν η μικρά κυρία σουσού μου δεν αποφάσιζε οτι δεν θέλει στήθος πλέον γιατί είναι μεγάλη!!!!
lambrini
Νοέ. 17, 2009 @ 13:37:20
να πούμε κάτι επιστημονικό για τη διατροφή του παιδιού και το θηλασμό για να ξεμπλέξουμε λιγο τα μπλεγμένα: η αγαπημένη μου αμερικάνικη παιδιαΤΡΙΚΉ ΕΤΑΙΡΊΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΛΈΩ ΌΤΙ ΓΟΥΣΤΆΡΩ ΛΈΕΙ ΌΤΙ το γάλα (κατά προτίμηση μητρικό, αποτελέι τη βασική τροφή του βρέβους τον 1ο χρόνο της ζωής και ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΆ έρχονυαι οι άλλες τροφές ενω στη συνέχεια συμβαίναι το αντίθετο. επίσηςσε άλλο σημείο λέει οτι το κάθε παιδί είναι έτοιμο σε διαφορετική φάση να δεχτεί στερεές τροφές και κορίτσια προσέξτε λίγο το στερεές και μην αλέθετε τα φαγητά στον αιώνα τον άπαντα γιατί αν το παιδί σας δεν μάθει να μασάει γύρω στον 8ο μήνα μετά μπορεί να φτύσετε αίμα να τρώει και να απολαμβάνει το φαγητό του. τα περισσότερα παιδιά λεει η εταιρία δέχονται στερεά γύρω στον4-6ο μήνα αλλά υπάρχουν και λουλούδια που φτάνουν 8 μηνών και δεν συνεργάζονται
για το δύσκολο παιδί που δεν θέλει αφήστετο να παίξει και να πειραματιστεί με το φαγητό του. όπως βάζει στο στόμα κλειδιά , παπούτσια και ότι άλλο βρεί μπροστά του αφήστε του και κάτι φαγώσιμο (στο τραπέζι και όχι στο πατάκι) και αφήστε το να το ζουλήξει, να το φτύσει μέχρι να βρεί κάτι ενδιαφέρων να καταπιεί
θα τα ξαναπούμε γιατί μάλλον κόλλησε τοιμηχάνημα κάποιος με σαμποτάρει
αριαδνη
Νοέ. 17, 2009 @ 14:56:46
Kαλά «Εγώ» τους τραβάς παιδί μου, δεν μπορώ να του εξηγήσω αλλιώς!!! Βρε ενδιαφέρον για την μικρή σου!!
Εκανες τέτοιον άθλο με το θήλαστρο βρε θηρίο? Ε τι να πω… μπράβο σου… Εγώ καλά τα λέω αλλά κάθομαι στο ωραίο μου το σπιτάκι και τα λέω κατάλαβες…. 😉
Λαμπρινή πολύ χρήσιμα όλα αυτά, ευχαριστούμε πολύ! 🙂 Εχω και μια ανάρτηση σχετική https://ariadni144.wordpress.com/2009/11/12/%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%AD%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AD%CF%82/
Αυτό για τα πολτοποιημένα πολύ ενδιαφέρον, συμφωνώ απόλυτα, μα δεν γίνεται να το συνεχίζεις για πολύ καιρό, ετσι αντιμετωπίζεις και το παιδάκι σαν μωρό και ισως και ψυχολογικά δεν κάνει, λέω εγώ τώρα… 🙂
lambrini
Νοέ. 17, 2009 @ 22:00:22
ίσα-ίσα εγώ λέω όχι στα πολτοποιημένα- και καθόλου μπλέντερ να μην χρησιμοποιήσει κανείς και στην αρχή να τα πατάει απλώς με το πηρούνι μέχρι να μάθουν να μασάνε ακόμη καλύτερα. στην 2η κόρη μου που τώρα τρώει και πέτρες και πραγματικά απολαμβάνει το φαγητό έδινα μικρά ΄μαλακά κομματάκια ή ακόμξ και το κρέας το έκοβα μικρά κομματάκια με το μαχαίρι και έτρωγε όσο ήθελέ
τώρα ένα άλλο προσωπικό θέμα: ξέρει καμιά σας babysitter της προκοπής? (ανατολικά περιοχή περαίας- δυστυχώς)-ευχαριστώ
Λένα
Ιαν. 23, 2010 @ 16:48:23
λαμπρινή μέχρι πριν από λίγο καιρό έμενα κι εγώ περαία… τώρα μένω επανομή! μήπως θες να φέρεις το βλαστάρι σου προς τα δω; χιχιχι να κάνει παρέα και με τη δικιά μου!
αριαδνη
Νοέ. 17, 2009 @ 22:32:14
Α κι εσύ στην Θεσσαλονίκη βρίσκεσαι? Δυστυχώς εγώ δεν ξέρω κάτι σχετικό να σε διαφωτίσω…
valialoutrianaki
Ιαν. 21, 2010 @ 14:52:19
Μπράβο για τις ενθαρρυντικές αναρτήσεις! Θηλάζω εδώ και 8,5 μήνες και πιστεύω ότι δεν έχω ξαναζήσει μεγαλύτερη απόλαυση – αίσθηση προσφοράς. Θα ήθελα μόνο να προσθέσω το ζήτημα «προσέξτε! ο θηλασμός είναι σαν τα τρένα… ή τα προλαβαίνεις… ή τα χάνεις…». Αναφέρομαι α) στην αρχή – στην πρώτη ώρα και στην πρώτη μέρα – ΟΛΕΣ έχουμε γάλα, όσες δεν το πιστεύουν το χάνουν το τρένο πολύ σύντομα, β) στη φάση του απογαλακτισμού, αμέσως μόλις ξεκινήσει – μαζέψτε το γάλα που περισσεύει και φτιάξτε μια τράπεζα γάλακτος – μέχρι και για 12 μήνες στους -20 βαθμούς αντέχει! Και θα εξασφαλίσετε ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια θηλασμού και θα ξεκουραστείτε, αφού θα μπορεί και κάποιος άλλος να ταίζει, όταν θα λείπετε! Το πρώτο συρτάρι του καταψύκτη μου έχει ήδη 30 γεύματα… για ώρα ανάγκης – είναι 1 μήνας παραπάνω μητρικό γάλα, δεν είναι άσχημα…
xenia
Απρ. 12, 2010 @ 17:31:50
ΑΧ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΟΡΗ ΜΟΥ!ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΘΗΛΑΣΡΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΚΟΥΛΑΚΙΑ ΦΥΛΑΞΗΣ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ….
αριάδνη
Ιαν. 21, 2010 @ 16:57:27
Βάλια καλωςήρθες στο μπλογκ, σ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια….. 🙂
Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου, βέβαια οσον αφορά την πρώτη, νομίζω η κατάσταση μπορεί να μην είναι μη αναστρέψιμη, με λίγη καλή θέληση, βοήθεια και υπομονή μπορει να ξαναμπεί στο παιχνίδι… 🙂
30 γεύματα ε? Πωπω κανονικές προμήθειες!!! 🙂 🙂
lambrini
Ιαν. 25, 2010 @ 11:12:33
Λένα ευχαρίστως -πόσο είναι το δικό σου;-εγ’ω ‘εχω 2 κόρες (και προσεχώς τριτη…) 2.5 και 4.5χρ και μένω Πλαγιάρι. το mail είναι lambrivogia@yahoo.co.uk στείλε μηνυμα για τηλ και περαιτέρω….
Λένα
Ιαν. 25, 2010 @ 11:48:15
σου έστειλα μηνυματάκι! η δικιά μου είναι 10 μηνών τώρα…
Ελινα Ζ.
Μαρ. 28, 2011 @ 01:00:09
Καλησπερα,μολις διαβασα αυτο το καταπληκτικο αρθρο,δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο!Εχω εναν γιο 15μιση μηνων τον οποιο θηλαζω ακομη και θα συνεχισω για οσο θελει,επειδη θελω και δευτερο παιδακι καποια στιγμη,ελπιζω να καταφερω και tandem nursing : )
Να πω οτι ενω δεν θηλασα σαν μωρο και ενω δεν ειχα αναλογες εικονες στο συγγενικο μου περιβαλλον,θεωρουσα ανεκαθεν τον θηλασμο σαν κατι το αυτονοητο,ετσι φροντισα και ενημερωθηκα απο την στιγμη της εγκυμοσυνης μου…
Συγχαρητηρια για το ιστολογιο σας ειναι πολυ αξιολογο!
Η γλώσσα που ευνοεί τα μπουκάλια « Το Blog μιας Μαμας
Ιον. 25, 2011 @ 15:05:48
Η γλώσσα που ευνοεί τα μπουκάλια « Το Blog μιας Μαμας
Ιον. 26, 2011 @ 09:07:06