Γράφει ο παιδίατρος
Στέλιος Παπαβέντσης
MRCPCH DCH IBCLC 2010
Πριν μερικά χρόνια στο Λονδίνο έδινα εξετάσεις για να πάρω το Δίπλωμα του Βασιλικού Κολλεγίου Παιδιατρικής. Στις εξετάσεις αυτές, που γίνονταν σε νοσοκομείο με πραγματικά παιδιά – ασθενείς, έπρεπε επί τρεις ώρες να δω πάνω από δεκαπέντε νοσηλευόμενα παιδιά με διαφορετικά προβλήματα υγείας. Οι εξεταστές παιδίατροι ήταν παρόντες στο δωμάτιο όσο εγκαθιστούσα επαφή με τους γονείς, έπαιρνα ιστορικό, εξέταζα τον άρρωστο. Έπειτα εξηγούσα στους εξεταστές τα ευρήματά μου, περιέγραφα τις πιθανές διαγνώσεις, τι εξετάσεις θα πρότεινα να γίνουν στο παιδί και ποιο πλάνο θεραπευτικής αντιμετώπισης σκεφτόμουν. Τα πήγαινα σχετικά καλά σε αρκετά stations, ένιωθα από τα βλέμματα των αξιολογητών ότι ήμουν στο όριο να περάσω.
Κάποια στιγμή μπήκα σε περιστατικό από το αναπνευστικό σύστημα. Ένα κορίτσι 8 χρονών καθόταν ανασηκωμένο στο κρεβάτι με μάσκα οξυγόνου. Μετά από αναλυτική εκτίμηση έβγαλα το συμπέρασμα ότι ήταν ένα παιδί με χρόνιο άσθμα που βρισκόταν στο νοσοκομείο λόγω ασθματικής κρίσης. Είχε κάνει πυρετό, δύσπνοια και βήχα. Άρχισα να εξηγώ στους εξεταστές την διαγνωστική και θεραπευτική μου προσέγγιση για το παιδί. Στο κομμάτι της θεραπείας, αφού ανέφερα αυτά που νόμιζα ότι πρέπει να γίνουν, προβληματίστηκα γιατί μία από τις παιδιάτρους με ρωτούσε επίμονα: «Τι άλλο;» «Τι άλλο;». Στο τέλος σκέφτηκα να τις πω ότι θα ήταν καλό το παιδί να «καλυφθεί» με αντιβίωση. Είδα ένα μειδίαμα στην έκφραση της εξετάστριας, που σταμάτησε τις ερωτήσεις.
Λίγες εβδομάδες αργότερα έλαβα γραπτώς τα αποτελέσματα. Είχα κοπεί στο όριο και ο βασικός λόγος που κόπηκα ήταν το station του αναπνευστικού, όπου πήρα clear fail – καθαρή αποτυχία. Ο λόγος; Έδωσα αντιβίωση σε παιδί με άσθμα που εμφάνιζε κρίση λόγω ιογενούς λοίμωξης αναπνευστικού. Η εξετάστρια με είχε πιέσει επίτηδες για να διαπιστώσει πόσο «εύκολα» δίνω αντιβιώσεις. Ίσως να είδε την εθνικότητά μου και να γνώριζε εκ των προτέρων την κακή κουλτούρα των Ελλήνων παιδιάτρων στο χειρισμό των αντιβιοτικών.
Βρέφη με ιογενή βρογχιολίτιδα φεύγουν από τα επείγοντα κρατικών νοσοκομείων με αντιβίωση για δέκα μέρες στο σπίτι. Η βρογχιολίτιδα είναι ίωση που εμφανίζεται τις μέρες αυτές, Δεκέμβρη μήνα, σε μορφή πραγματικής επιδημίας. Μεγάλο ποσοστό βρεφών την περνούν, λίγα ξεφεύγουν την επιδημία και την ακόμα χειρότερη επιδημία των αντιβιοτικών που άσκοπα και επικίνδυνα την συνοδεύουν.
Μωρά έξι μηνών με δυσκολία στην αναπνοή λόγω ιογενούς λοίμωξης λαμβάνουν ισχυρά, διπλά και ενδοφλέβια σχήματα αντιβιοτικών για εβδομάδα μέσα σε ιδιωτικά νοσοκομεία και άλλες δέκα μέρες αντιβίωση από το στόμα για το σπίτι.
Νήπια με απλή ιογενή φαρυγγίτιδα και μυξούλες παίρνουν αντιβιοτικά δεύτερης και τρίτης γενιάς από τον παιδίατρό τους.
Μητέρες δέχονται τηλεφωνική οδηγία να αγοράσουν αντιβίωση από τον παιδίατρό τους, γιατί η θερμοκρασία του μικρού τους έφτασε το βράδυ στο 39 C.
Παιδιά με άσθμα λαμβάνουν μία φορά κάθε μήνα αντιβιώσεις για τις κρίσεις άσθματος που παθαίνουν ως αποτέλεσμα ιώσεων.
Ίωση περνάει μέσα σε λίγες ημέρες σε όλα τα μέλη της οικογένειας, η μαμά παθαίνει πονόλαιμο, τηλεφωνεί τον παθολόγο της που την παρακινεί να πάρει κεφαλοσπορίνη δεύτερης γενιάς. Εύλογα πηγαίνει ανήσυχη την επόμενη μέρα στον παιδίατρο για να δει μήπως η ρινική καταρροή των παιδιών της πρέπει κι αυτή να «αντιμετωπιστεί» με αντιβίωση.
Αυτά εφαρμόζονται από τους Έλληνες παιδιάτρους στη χώρα μας. Όταν όμως κάποιοι αναφέρονται στο πρόβλημα της πολυφαρμακίας, της υπερσυνταγογράφησης και της κατάχρησης αντιβιοτικών, σπεύδουν αμέσως να ρίξουν τις ευθύνες στους ίδιους τους γονείς – «Μην παίρνετε αντιβίωση μόνοι σας,» κλπ – , μεριμνώντας ώστε να μην «θίξουν» και πολύ τα κακώς κείμενα των επαγγελματιών. Η αλήθεια είναι ότι η κουλτούρα υγείας που αφορά τα αντιβιοτικά στην Ελλάδα ξεκινάει από τις λανθασμένες νοοτροπίες, την ανεπαρκή εκπαίδευση των ίδιων των γιατρών. Μην κατηγορούμε τους γονείς για τα δικά μας συστηματικά λάθη. Μην κατηγορούμε τους γονείς γιατί ποτέ δεν τους εξηγήσαμε τι σημαίνει ίωση, τι σημαίνει μικροβιακή λοίμωξη, τι σημαίνει μικροβιακή επιμόλυνση σε προηγηθείσα ίωση. Μην κατηγορούμε τους γονείς γιατί νομίζουν ότι τα φάρμακα είναι καραμέλες, εφόσον ποτέ δεν επισημάναμε τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες των αντιβιοτικών από την αλόγιστη χρήση τους – ανάπτυξη ανθεκτικών μικροβίων, διάρροια, πονόκοιλος, αλλεργίες άμεσες και χρόνιες, ανθεκτικά στελέχη μικροβίων στην κοινότητα και στο νοσοκομείο κλπ.
Ioanna
Δεκ. 27, 2010 @ 18:27:19
Πόσο μα πόσο σωστά τα λέει. . . . Με βρίσκει και σε μια περίοδο που έχω πονοκαφαλιάσει τι θα κάνω με τα εμβόλια τι θα κάνουμε με τον παιδίατρο μας που έχει εύκολες τις αντιβιόσεις. Το καλοκαίρι με ένα 39 πυρετό ήθελε να δόσει αντιβίοση σε 6 μηνών παιδάκι που ήταν για 6 χρονών.
MAKIS
Δεκ. 27, 2010 @ 19:50:47
Αλήθεια, γιατί συμβαίνουν ιατρικά λάθη, -διαγνώσεις, ενώ όλοι προσπαθούν να τα αποφύγουν;
Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή, γήινη και ανθρώπινη: είμαστε άνθρωποι. Και οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Και, παρά τις προθέσεις τους, θα κάνουν λάθη.
Το ιατρικό λάθος, -διάγνωση, είναι ανθρώπινο λάθος που διαπράττεται από άτομα με συγκεκριμένη ιδιότητα, τον (την) γιατρό, επισυμβαίνει στο πλαίσιο του συστήματος παροχής φροντίδας υγείας και το ειδικό του βάρος έγκειται στις επιπτώσεις και συνέπειες που έχει στην ανθρώπινη υγεία και ζωή.
Επειδή έχουμε όλοι μας παιδιά είναι καθήκον μας,να εντοπίσουμε και να
περιορίσουμε το λάθος.
Γι’ αυτό ο γιατρός πρέπει να είναι: «αγχίνους, μνήμων, και φιλόπονος ούτε των θεωρημάτων το χαλεπό, ούτε του χρόνου το μήκος, ούτε της ασκήσεως τον πόνων αποφεύγων.».
(Ιπποκράτης).
MAKIS.
Yorgis Ali Toufexis
Δεκ. 27, 2010 @ 20:21:32
*** κάθε έρευνα για αντιμικροβιακές ουσίες θα έπρεπε να περιστρέφεται γύρω από ένα πρωταρχικό ερώτημα: το δοκιμαζόμενο φάρμακο άραγε θα τονώσει το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τη μικροβιακή προσβολή, όπως και τις επόμενες, ή άραγε αντίθετα θα δράσει στον οργανισμό με τρόπο που θα εξασθενήσει το ανοσοποιητικό σύστημα και θα κάνει τον ασθενή πιο ευάλωτο σε μελλοντικές προσβολές? Αν η φαρμακολογία και η φαρμακοβιομηχανία είχαν ακολουθήσει αυτό τον απλό κανόνα, να φροντίζουν την ακεραιότητα του ανοσοποιητικού, σήμερα η κατάσταση της παγκόσμιας υγείας θα ήταν απείρως καλύτερη.
μαρία
Δεκ. 27, 2010 @ 23:43:01
Κάτι περίεργο που άκουσα σε μωράκι ή μπορεί και λίγο μεγαλύτερο να ήταν.δεν θυμάμαι την ηλικία.Είπε παιδίατρος να δίνετε για έξι μήνες αντιβιωση όταν το παιδάκι βγήκε από το νοσοκομείο,Εγώ που είμαι ασχετη από παιδιατρική μου φαίνεται υπερβολή ο χρόνος για 6 μήνες,
Veroniki
Δεκ. 28, 2010 @ 00:35:38
O μικρος μου γιος σε ηλικια περιπου 4-5 χρονων ειχε παθει αμυγδαλιτιδα απο ιωση.Η τοτε παιδιατρος μας(πολυ γνωστη στην πολη μας) μας εδωσε(φυσικα) αντιβιωση.Αφου το παιδι δεν ελεγε να συνελθει,μας εδωσε και ενα τριτο μπουκαλακι για να συνεχισουμε.Αποτελεσμα?Το παιδι αρχισε να παραπονιεται για αδυναμια στα ποδαρακια του και να κλαιει επιμονα.Πηγαμε στο Πανεπιστημιακο Νοσοκομειο,οπου του κανανε αιματολογικες.Οι εξετασεις εγιναν 4 φορες για επαληθευση,διοτι οι γιατροι δεν πιστευαν στα ματια τους….Ειχε παθει μια μυοσιτιδα στα ορια πολυ επικινδυνα και τα λευκα αιμοσφαιρια στα πολυ χαμηλα επιπεδα.Το παιδι σταματησε αμεσως την αγωγη,παρεμεινε φυσικα στο νοσοκομειο,χωρις ομως καμια αγωγη,απλα για παρακολουθηση.Σε λιγες μερες επανηλθε ευτυχως….Το λαθος της παιδιατρου ηταν οτι εδωσε αντιβιωση ευθης εξαρχης και ποσο μαλλον τη συνεχισε.Ευτυχως που τωρα εχουμε μια παιδιατρο που και διαλογο κανει και φαρμακα δεν δινει πολυ ευκολα.
Mamita Mamita
Μαρ. 12, 2017 @ 00:17:05
Εμένα το παιδί μου έπαθε μυοσίτιδα χωρίς να του δώσω αντιβίωση μετά από γρίπη.Μήπως δεν έφταιγε αυτό;
αριάδνη
Δεκ. 28, 2010 @ 09:22:31
Iωάννα,μηπως να αλλαξετε παιδιατρο καλύτερα να μην πονοκεφαλιάζεις? 🙄
Mάκη πολυ ωραια τα λες,αλλα δυστυχώς καμία σχέση η σημερινη ιατρική δεν εχει με εκείνη του ιπποκράτη. Ο όρκος του Ιπποκράτη,που αν και ακομα εκει ορκιζονται στην πραγματικότητα μαλλον «ενοχλεί» τους σημερινούς εμπορικούς γιατρούς..
Γιωργη οπου υπαρχουν τοσο μεγάλα συμφεροντα δεν υπάρχει χώρος για ηθική και αξιοπρέπεια κι ετσι δεν νομιζω να προσανατολιστούν ποτέ σ’αυτην την κατευθυνση που μας λες….μάλλον μας προτιμουν άρρωστους για ευνοητους λόγους!
Μαρια ουρολοιμωξη θα είχε το παιδακι…..
πωπω Βερονικακι τι παθατε!!! 😦
trelokomeio
Δεκ. 28, 2010 @ 09:59:33
νομίζω οτι λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι έχουν παρόμοια γεγονοτα να εξιστορίσουν, πολύ καλά τα λές μάκη μου, όμως αν είμασταν όλοι υγειείς θα έπρεπε να βρούμε άλλο πλανήτη να ζούμε καθώς δεν θα μας χωρούσε αυτός, όμως είναι κρίμα που η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ που είμαστε διατεθιμένοι να κάνουμε πλέον ανήκουστα πράγματα για το καλό μας, όπως να ψάχνουμε για άλλους πλανήτες να δημιουργούμε βροχή, ευφορία σε ξηρές περιοχές πόσιμο νερό απο το θαλασσινό αλλά παρόλα αυτά η ματαιοδοξία των ανθρώπων και ο εγωισμός τους θα οδηγήσει τελικά στη εξαφάνιση του είδους.
όταν μπαίνει το κέρδος στη μέση δεν υπολογίζεται τίποτα, και είναι λίγοι εκείνοι που εχουν αισθήματα υποχρέωσης απέναντι στους άλλους ανθρώπους γιαυτό και τους σέβονται. οι γιατροί είναι άνθρωποι ναί αλλά πολλά ιατρικά λάθη έχουν γίνει λόγω αλόγιστης ή άσκοπης χορήγηγης φαρμάκων και την γραψαρχιδιάς των περισοτέρων να ακούσουν πραγματικά το πρόβλημα των ασθενών.
γιαυτό και όσοι πάνε σε ομοιοπαθητικό γιατρό με την πρώτη επίσκεψη αισθάνονται καλήτερα γιατί σε παπαριάζει για καμιά ώρα και σε ρωτάει την άρτα και τα γιάννενα που λένε, και έτσι αισθάνεσαι οτι πραγματικά ενδιαφέρεται.
τελος πάντων όλα αυτά έχουν φτάσει τον κόσμο τον περισότερο να ακούει οτι κάποιος είναι γιατρός και να τον φτύνει ενώ κάποτε απο μόνο του αυτό το επάγγελμα έβγαζε ένα σεβασμό.
mamitsa
Δεκ. 28, 2010 @ 15:14:12
Πολύ ωραίο άρθρο. Λοιπόν όσο πάει τόσο και τον συμπαθώ τον Παπαβένστη! Καλά για σένα που τα βρίσκεις δεν το συζητώ!!!