3 λάθη και 6 κινήσεις για να μάθει να μοιράζεται

«- Είναι δικό μου! – Όχι, δικό μου!»… Η κτητικότητά τους έχει γίνει καθημερινός πονοκέφαλος για σάς. Τι πρέπει να κάνετε, όμως, όταν το μικρό σας αρνείται να μοιραστεί το παιχνίδι του με το αδερφάκι ή το φίλο του;

Της Μαρίας Καρίπογλου, με την επιστημονική επιμέλεια της Γιώτας Αντωνοπούλου, παιδοψυχολόγου – παιγνιοθεραπεύτρια

Όταν τα παιδιά σας μαλώνουν για τα παιχνίδια τους, δεν μπορείτε να τα μάθετε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή να μοιράζονται τα παιχνίδια τους. Βάλτε στόχο να τους «διδάξετε» αυτό το μάθημα με έναν τρόπο που δεν τα θίγει, που δεν τους δημιουργεί, δηλαδή, ενοχές ή άσχημα συναισθήματα για το άλλο παιδάκι. Τα παιδιά είναι ευαίσθητα στα… σιωπηλά μηνύματα ή, αν θέλετε, επεξεργάζονται το μήνυμα με τον τρόπο που αυτά καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα, αν απαιτήσετε από το μεγαλύτερο παιδί να παραδώσει το παιχνίδι με το οποίο ασχολείται στο μικρότερο αδερφάκι του, αυτό που θα καταλάβει το μεγαλύτερο είναι ότι αγαπάτε περισσότερο το μικρότερο ή -στην περίπτωση του φίλου του- ότι εκτιμάτε περισσότερο το «ξένο» παιδάκι από αυτό.

3 λάθη που ΔΕΝ πρέπει να κάνετε:

1. Μην αρπάζετε το παιχνίδι από τα χέρια του!

Τι πιστεύετε ότι εισπράττει ένα παιδί όταν του αρπάζουν το παιχνίδι από τα χέρια και το δίνουν σε άλλο παιδί; Φανταστείτε ότι εισβάλλει στο γραφείο σας το αφεντικό σας, αρπάζει το laptop σας και το δίνει σε κάποιον άλλο συνάδελφό σας. Θεωρείτε ότι αυτή η χειρονομία θα σας κάνει, στη συνέχεια, να θέλετε να μοιραστείτε τα πράγματά σας; Μόνο εφόσον συντρέχουν λόγοι ασφάλειας δικαιολογείται να αρπάξετε από τα χέρια του παιδιού σας το παιχνίδι του. Εάν καταλήξετε να χρησιμοποιήσετε βία για να του το αποσπάσετε, απλώς διδάσκετε στο παιδί σας να κάνει το ίδιο. Προσπαθήστε να του ζητήσετε το παιχνίδι, προτείνοντας το χέρι σας και με χαμηλό τόνο στη φωνή σας.

2. Μην υποχρεώνετε το μεγαλύτερο να δίνει τα παιχνίδια του στο μικρότερο!

Είναι συνηθισμένη περίπτωση το μεγαλύτερο παιδί σας να παίζει με το βιβλίο του, το στυλό του, το παιχνίδι του και το μικρότερο να θέλει, την ίδια ώρα, να απασχοληθεί και αυτό με τα ίδια αντικείμενα. Είναι, όμως, δίκαιο το μεγαλύτερο παιδί σας να μοιραστεί το παιχνίδι του απλώς και μόνο επειδή αυτή είναι η επιθυμία του μικρότερου; Μην ξεχνάτε ότι το να μάθετε τα παιδιά σας να σέβονται το χώρο του άλλου είναι τόσο σημαντικό, όσο και το αίσθημα γενναιοδωρίας που προσπαθείτε να τους εμφυσήσετε.

3. Μην τα βάζετε να παίζουν με τη σειρά!

Μια βασική στρατηγική που χρησιμοποιούν οι γονείς για να διδάξουν τα παιδιά τους να μοιράζονται είναι να μοιράζουν τα ίδια παιχνίδια στο καθένα απ’ αυτά, σε διαδοχικές χρονικές περιόδους. Για παράδειγμα, πολύ συχνά λέτε στα παιδιά σας ότι «σήμερα με την μπάλα θα παίξεις εσύ και αύριο ο αδελφός σου»… Για να έχει η κίνησή σας διδακτική αξία, θα πρέπει πρώτα τα παιδιά να καταλάβουν τι εστί χρόνος. Λάβετε υπόψη σας ότι η αίσθηση του χρόνου δεν αναπτύσσεται στο παιδί μέχρι την ηλικία των τριών χρόνων. Συνεπώς, είναι μάταιο να ζητάμε από ένα παιδί μικρότερο των πέντε ετών να πειθαρχήσει. Ίσως να μας ευχαριστήσει δίνοντας το παιχνίδι του, αλλά σίγουρα η κίνησή του αυτή δεν είναι αποτέλεσμα του μαθήματος που του δώσαμε.

6 κινήσεις που πρέπει να κάνετε:

1. Αναζητήστε λύσεις

Δώστε τους να καταλάβουν ότι είναι υπεύθυνα για τη διαμάχη και ενθαρρύνετέ τα να βρουν μόνα τους τη λύση. Ένας τρόπος είναι να πείτε: «Εντάξει, έχουμε ένα πρόβλημα εδώ. Και οι δυο σας θέλετε να παίξετε με το ίδιο παιχνίδι, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό… Πώς μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα;» Στη συνέχεια, αποτραβιέστε, όσο αυτό είναι δυνατό, και αφήνετε τα παιδιά να λύσουν μόνα τους τη διαφορά. Μια άλλη στρατηγική που μπορείτε να ακολουθήσετε είναι να δώσετε κάποιες εναλλακτικές λύσεις στα παιδιά και να τα παροτρύνετε να διαλέξουν.

2. Ζητήστε συγγνώμη για το παιδί σας

Πόσες φορές δεν σας έτυχε να αρπάξει το παιδί σας το παιχνίδι ενός άλλου παιδιού. Μη φοβηθείτε να ζητήσετε εσείς συγνώμη για αυτό. Με αυτήν τη στάση σας δείχνετε στο άλλο παιδάκι ότι το σέβεστε και δίνετε στο δικό σας ένα καλό παράδειγμα. Η δική σας συμπεριφορά είναι σίγουρα το καλύτερο παράδειγμα… Αν εσείς δεν είστε κτητικοί στην καθημερινή σας ζωή, τα παιδιά σας λαμβάνουν το μήνυμα!

3. Παρακολουθείτε χωρίς να παρεμβαίνετε

Αντισταθείτε στον πειρασμό να μπείτε ανάμεσα στα παιδιά που μαλώνουν για ένα παιχνίδι ή να χάσετε την ψυχραιμία σας και να τους φωνάξετε, εκτός βέβαια και αν φτάσουν στο σημείο να πιαστούν στα χέρια. Η ανάμιξή σας στην υπόθεση κάνει στο τέλος κάποιο από τα παιδιά να πληγωθεί. Επίσης, οι μικροί σας «μπελάδες» μαθαίνουν να εξαρτώνται από εσάς για να λύσουν τις διαφορές τους. Εάν επέμβετε, κάποιο από τα παιδιά θα βγει κερδισμένο και κάποιο χαμένο και κάθε φορά που διεκδικούν κάτι θα περιμένουν από τη μαμά και τον μπαμπά να δώσουν τη λύση.

4. Αποσπάστε του την προσοχή

Δεν είναι δύσκολο να αλλάξετε τη διάθεση του παιδιού, αποσπώντας την προσοχή του και κάνοντάς το να ασχοληθεί με κάτι διαφορετικό. Μην προσπαθείτε σε κάθε διαμάχη να του διδάξετε πώς να μοιράζεται. Τα μικρότερης ηλικίας παιδιά είναι εύκολο να ενδιαφερθούν για άλλα πράγματα σε χρόνο ρεκόρ.

5. Μπείτε στην ψυχολογία του

Ένα παιδί μπορεί να είναι γενναιόδωρο με τους φίλους του, αλλά όχι και με τα αδέρφια του. Γιατί συμβαίνει αυτό; Απλώς, το μικρό σας λειτουργεί έτσι επειδή αισθάνεται ότι στο σπίτι δεν μπορεί να οριοθετήσει τα πράγματά του και επιπροσθέτως αισθάνεται ανταγωνιστικά. Μπορείτε να αλλάξετε τη συμπεριφορά τους, βοηθώντας τα παιδιά σας να συνειδητοποιήσουν πράγματα που κάνουν το ένα για το άλλο. Για παράδειγμα, ένα απλό σχόλιο σε ανύποπτο χρόνο, όπως: «Ήταν πολύ ωραία η κίνηση του αδελφού σου να σου δώσει τα πατίνια του», είναι μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται.

6. Επιβραβεύστε τη γενναιοδωρία του

Η κίνησή του να καλέσει δέκα συμμαθητές του στο σπίτι αντί για δύο ή να ετοιμάσει λιχουδιές για όλη την παρέα μπορεί να σας βγάλει εκτός εαυτού. Αναγνωρίστε του όμως τις καλές του προθέσεις και αντί να το επιπλήξετε, επαινέστε το για το ότι είναι καλός φίλος. Οφείλετε να του εμφυσήσετε από νωρίς τη διάθεση του να μοιράζεται.

Θυμηθείτε:

• Απαιτείται σεβασμός της ανάγκης του παιδιού για κτητικότητα.
• Χρειάζεται να λάβετε υπόψη σας τη συναισθηματική ωριμότητα του παιδιού σας.
• Ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι η καθημερινή συναναστροφή του παιδιού σας με τα άλλα παιδάκια.

πηγή: in.gr

Το νέο μωρό και το αδερφάκι(α) του.

Το άρθρο How Can I Care for My Other Child(ren) while Breastfeeding My Infant? La Leche League International

Με τον ερχομό του νέου μωρού, πολλές φορές το μεγαλύτερο αδερφάκι μπορεί να αισθανθεί παραμελλημένο. Με πολύ τρυφερότητα, αγκαλιές και φιλιά επιβεβαιώστε του το πόσο πολύ το αγαπάτε. Θυμήστε του πως κι εκείνο ήταν κάποτε μικρούλη και οπως τώρα και το νέο μωρό, είχε κι εκείνο ανάγκη να βρίσκεται στην αγκαλιά σας και να θηλάζει πολύ συχνά. Δείξτε του φωτογραφίες από την βρεφική του ηλικία.

Βρείτε ένα μέρος στον καναπέ (ή οπουδήποτε νομίζετε), όπου θα μπορείτε  και εσείς να θηλάζετε άνετα το μωράκι σας αλλά και το αδερφάκι να μπορεί να κουρνιάζει κοντά σας, ή να παίζει μόνο του ή και μαζί σας (να μπορείτε π.χ να διαβάσετε ένα βιβλίο μαζί του ενώ παράλληλα θηλάζετε, να δείτε μια ταινία, να παίξετε με ένα παιχνίδι του).

Αν χρησιμοποιήσετε ένα sling, θα μπορείτε επίσης να θηλάζετε και εν κινήση αν  είναι απαραίτητο  και να μην καθηλώνεστε σε ένα σημείο. Οταν το μωρό κοιμάται, δώστε την αμέριστη προσοχή σας στο μεγαλύτερο αδερφάκι. Δειξτε του την αγάπη και την προσοχή σας όσο περισσότερο μπορείτε και θα είναι λιγότερο πιθανόν εκείνο  να έχει  μια «επείγουσα ανάγκη» ή να σας ζητάει  επίμονα ακριβώς την ώρα που εσείς θα πρέπει να καλύψετε τις ανάγκες του μικρότερου μωρού σας…..

«Η αγάπη της μητέρας μεγαλώνει με κάθε νέα γέννα. Με κάθε νέο παιδί, αναζωπυρώνεται και η αγάπη για όλη την οικογένεια» Womanly Art Of Breastfeeding.

Θα αποκτήσει αδερφάκι..

Είναι δική σας η απόφαση, αποκλειστικά δική σας

Η γέννηση ενός άλλου παιδιού είναι απόφαση ενηλίκων, που αφορά μόνο το σύζυγό σας και εσάς την ίδια. Βεβαίως για τον πρωτότοκο η κατάσταση ειναι πάντα λεπτή, για΄τι ως τώρα βίωνε την εμπειρία του μοναδικού παιδιού. Ομως το πρόβλημα δεν είναι αν το παιδί σας ειναι ευχαριστημένο ή δυσαρεστημένο. Δεν χρειάζεται η συγκατάθεσή του σε μια απόφαση που δεν ειναι της αρμοδιότητάς του. Και δεν πρέπει να το ρωτήσετε «Θα ηθελες ένα μικρό αδερφό ή μια μικρή αδερφή;» ούτε να το ρωτάτε, οταν το μωρό ειναι πια εκεί, «είσαι ευχαριστημένο;». Το παιδί σας θα προσαρμοστεί σ’αυτήν την αλλαγή ζωής και στο τέλος θα τη χαρεί μαζί σας.

ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΓΕΙΛΕΤΕ;

Ούτε πολύ νωρίς…

Το παιδί ζει μέσα στο παρόν, το χρονικό διάστημα των εννεα μηνών θα ειναι πολύ μακρύ. Μιλώντας του για το μωρό που θα έρθει, θα του δημιουργήσετε την επιθυμία να το δει αμέσως μέσα στην κούνια του. Ειναι προτιμότερο να έχετε βεβαιωθεί για την εγκυμοσύνη πριν του την αναγγείλετε. Ειναι λογικό να περιμένετε το  τέλος της πρώτης τριμηνίας της εγκυμοσύνης για να μιλήσετε γι αυτή. Αν όμως, οπως συμβαίνει συχνά (ιδίως με τα πολύ μικρά παιδιά), το παιδί το μαντέψει απο μόνο του, δεν χρειάζεται να το διαψεύσετε. Πείτε του «ναι έχεις δίκιο, αλλά το μωρό δεν είναι ακόμα έτοιμο, θα ειναι έτοιμο μετά από πολύ καιρό, οταν τα φύλλα των δέντρων θα αρχίσουν να πέφτουν ή οταν θα βάψουμε τα αυγά το πάσχα κλπ. Γι αυτό δεν σου το είπαμε απο τώρα.»

Ούτε πολύ αργά..

Είστε απο αυτά τα ζευγάρια που προτιμούν να κρατούν το μυστικό τους κρυφό για πολύ καιρό; Δικαίωμά σας. Υπό τον όρο ωστόσο να μην περιμένετε να γίνει η κατάστασή σας ολοφάνερη για να την αναγγείλετε στο παιδί σας. Κι ακόμη, να είστε πολύ διακριτικοί όταν βρίσκεστε με τον πατέρα του μπροστά στο παιδί σας. Αν το παιδί σας σας ακούσει να μιλάτε γι αυτό το θέμα στο τηλέφωνο; Μην προσποιηθείτε πως δεν συμβαίνει τίποτα. Θα νιώσει ενοχή, επειδή άκουσε την είδηση που δεν γνωρίζει. Αντίθετα, επωφεληθείτε απο αυτή την ευκαιρία για να αναγγείλετε τον ερχομό ενός αδερφού ή μιας αδερφής.

ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΤΕ

-Πείτε τα πράγματα απλά :» Ο μπαμπάς σου κι εγώ κάναμε ένα μωρό», «περιμένω ένα μωρό μέσα στην κοιλιά μου», «Θα έχεις ένα μικρό αδερφό ή μια μικρή αδερφή σε λίγο καιρό, μετά τις διακοπές(μετά τα χριστούγεννα, στα γενέθλιά σου κλπ…)Θα πάρει αρκετό καιρό».

-Μην πάρετε μαζί σας το παιδί  οταν πάτε να κάνετε υπερηχογράφημα. Αυτό είναι υπόθεση ιατρική και υπόθεση ενηλίκων. Το παιδί δεν έχει καμιά θέση σ’αυτό. Η παρουσία του παιδιού στην εξέταση του επιβάλλει μια εικόνα, το εμποδίζει να «ονειρεύεται», να φαντάζεται το μωρό. Τέλος, χωρίς να δραματοποιείτε την κατάσταση, πρέπει να είστε επιφυλακτική: μερικά υποερηχογραφήματα δεν ειναι ευχάριστα. Και τότε μπορεί να μετανοιώσετε που πήρατε μαζί σας το παιδί σας.

ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ

Ειστε εξαντλημένη;

Μη λέτε «Είμαι κουρασμένη, θα πρέπει να είσαι φρόνιμος…». Αυτό ειναι πολυ ενοχοποιητικό για το παιδί. Οσο περισσότερο του επαναλαμβάνετε πως είστε κουρασμένη, τόσο περισσότερο το παιδί σας θα θέλει να σας ξαναδεί σε φόρμα και θα ζητάει την προσοχή σας. Να του λέτε καλύτερα : «Εχω ανάγκη για ύπνο, για ανάπαυση, δεν φταις εσύ γι αυτό». Και να προτείνεται να κάνει παρέα με τον πατέρα του.

Το παιδί σας ειναι επιθετικό, λεει διάφορα («αυτό το παιδί θα το πετάξω στον σκουπιδοτενεκε»…), προσπαθεί ίσως να σας χτυπήσει στην κοιλιά;

-Μην νιώθετε ένοχη, ειναι φυσικό και συνηθισμένο. Δεν ειστε κακή μητέρα, δεν πρέπει να λυπα΄στε που «τολμήσατε να κάνετε αυτό το πράγμα», αυτή ειναι η απόφασή σας ως γονέα, η επιθυμία σας.

-Απο την άλλη όμως, πρέπει να καταλάβετε πως το παιδί σας δεν ειναι «κακό» όταν εκδυλώνει έντονα την αντίθεσή του, οταν εκφράζει την ζήλια του. Αισθάνεται πως αυτό το μωρό θα σας μονοπωλήσει, εσάς και τον πατέρα του. Αυτό το αίσθημα ζήλιας ειναι απόλυτα δικαιολογημένο. Το γεγονός πως το παιδί αφήενι τον εαυτό του να το εκφράσει ειναι θετικό.

-Αντιδράστε ήρεμα αλλά σταθερά:» Ακουσε. Καταλαβαίνω πολύ καλά πως ανησυχείς. Ομως κοίταξε: αυτό το μωρό ειναι που θα γεννηθεί ειναι του πατέρα σου και της μητέρας σου. Δεν θα είσαι υποχρεωμένος να το αγαπάς. Οταν θα ειναι πια εδώ μαζί μας , εσύ θα διαλέξεις αν θέλεις να το αγαπάς και να τα πηγαίνεις καλά μαζί του.». Μ’αυτόν τον τρόπο αφήνετε το παιδί σας ελεύθερο. Δεν το αναγκάζετε να ξεχιλίζει απο αγάπη γι αυτόν τον επισκέπτη που δεν επέλεξε. Μήπως αυτή η ιδέα σας σκανδαλίζει; Αφήνοντας στο παιδί σας την ελευθερία των συναισθημάτων του, χωρίς να του επιβάλλετε την δική σας επιθυμία να αγαπάει το αδερφάκι του, θα δείτε τη στοργή του να μεγαλώνει. Οσο περισσότερο το απαλλάσσετε απο τις ενοχές του για τα βίαια συναισθήματα που νιώθει γα το μωρό, τόσο περισσότερο του επιτρέπετε να το αγαπήσει. Οφείλετε να δεχτείτε όλες τις αντιδράσεις του παιδιού σας:θετικές αλλά και αρνητικές.

ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ

-Ισως ειναι η κατάλληλη στιγμή να βάλετε το παιδί σ’ενα μεγάλο κρεβάτι, αν η ηλικία του το επιτρέπει (αυτό ειναι δυνατό μετά τα δύο του χρόνια). Οταν το μωρό θα ειναι πια μαζί σας, θα ειναι δύσκολο να πείσετε το παιδί πως ειναι σπουδαίο πράγμα να μεγαλώνει…Προβλέψτε ένα μεταβατικό διάστημα, στη διάρκεια του οποίου τα δυο κρεβάτια (το μεγάλο και το μικρό) θα μείνουν στο δωμάτιο. Και αν κάποια βράδια το παιδί σας αποφασίζει να κοιμηθεί στο μικρό, αφήστε το να το κανει. Ετσι, οταν γεννηθεί το αδερφάκι του, αυτό το στάδιο θα εχει ξεπεραστεί.

-Να δέχεστε μικρές στιγμές παλλινδρόμησης. Το παιδί σας θα έχει ανάγκη για περισσότερα χάδια, για περισσότερη τρυφερότητα απ’οτι συνήθως. Μην εκπλαγείτε αν περιστασιακά ξαναρχίσει να βρέχεται στο κρεβάτι ή αν πιπιλάει το μεγάλο δάχτυλο.. Σ΄αυτή την περίπτωση, μην το μαλώνετε. Αλλά επωφεληθείτε απο αυτά τα μικρά πισωγυρίσματα για να του διηγηθείτε (με την βοήθεια φωτογραφιών και βιντεοταινιών που το αφορούν) την δικη του γέννηση. Ετισ θα αναγνωρίσει τη χαρά που νιώσατε ότνα περιμένατε και το ίδιο.

-Προετοιμάστε το για την καινούριαζωή με το μωρό :»θα ειναι πολύ μικρό. Θα χρειάζεται ησυχία και ανάπαυση. δεν θα μπορεί να περπατάει, ούτε να μιλάει, ούτε να παίζει..» Μιλήστε του για τις θετικές πλευρές που θα έχει για το ίδιο ο ερχομός του μωρού:»αν το θέλεις, θα μπορεί να το κρατάς στα χέρια σου, να του γελάς, να του μαθαίνεις πράγματα σαν πιο μεγάλος..».. Αλλά προβλέψτε επίσης πως μπορεί ναι νιώθει κάποια διφορούμενε συναισθήματα:»Ισως, μερικές φορές, δεν θα έχεις όρεξη να βρίσκεσαι εκεί, θα σ’ενοχλεί..» Καθησυχάστε το και προειδοποιήστε το:»Θα μπορούμα πα΄ντα να μιλάμε μαζί γι αυτά. Πάντα θα σ’εμποδίζω να κάνεις κακό στο μωρό. Οπως και να χει, θα έχει να κάνεις ένα σωρό πράγματα, ενδιαφέροντα γι αένα μεγάλο παιδί σαν εσένα..»

-Να περιμένετε ως τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης, που θα αρχίσετε πια να ετοιμάζετε, τα πράγματα του μωρού, για να του πείτε πως ενδεχομένως θα χρειαστεί να μοιράστεί το δωμάτιό του. Σ’αυτή την περίπτωση φροντίστε να ξεχωρίσετε οσο περισσότερο γίνεται τους χώρους του ενός και του άλλου: κουβέρτες διαφορετικού χρώματος για το κάθε παιδί, κρεμάστρες διαφορετικές κλπ. Σκοπός ειναι να έχει το καθένα την αποκλειστικά δική του γωνιά (ράφια, συρτάρια, καλάθι με παιχνίδια…). Και τα παιχνίδια του μωρού να μην ανακατεύονται με τα παιχνίδια του μεγάλου.

ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

Διαλέξτε για τον πρωτότοκό σας, ως λύση φύλαξής του, την πιο βολική για εσάς: να πάει στη γιαγιά,σ τη νονά,σ το σπίτι σας με μια κοπέλα και τον πατέρα του το βράδυ.

Εκείνο που έχει σημασία ειναι να μην αλλάξει περιβάλλον οσον καιρό εσείς θα ειστε στο μαιευτήριο.

Αλλά προσοχή: αν έχετ εδώσει να σας κρατήσουν το παιδί σας έξω απο το σπίτι, μην το αφήνετε μακριά για πολύ καιρό. Και οργανωθείτε οσο καλύτερα γίνεται ώστε το παιδί να ειναι στο σπίτι οταν θα επιστρέψετε με το μωρό. Είναι προτιμότερο να συμμετέχει στην εγκατάσταση της επιστροφής και να μη σας βρει στο σπίτι με το μωρό ήδη στο δωμάτιό του.

ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

-Αφήστε το μωρό στην κούνια του, για να είστε περισσότερο διαθέσιμη για το μεγάλο παιδί.

-Προσφέρετε ένα παιχνίδι στο πρωτότοκο, για να το ευχαριστήσετε και οχι «εκ μέρους του μωρού» (θα αισθανθεί πως το κοροιδεύετε). Ετσι, η ζήλεια που θα νιώσει θα ειανι λιγότερη. Ομως μην του προσφέρετε όλο το κατάστημα παιχνιδιών, αρκεί ένα μόνο δώρο. Αν θεωρήσει άδικο το να δέχεται το μωρό όλα αυτά τα δώρα, εξηγήστε του:»Σε καταλαβαίνω καλά. Ομως κι εσύ όταν γεννήθηκες πήρες πάρα πολλά δώρα». Να είστε επιεικής και υπομονετική, να το χαιδεύετε περισσότερο απο ότι συνήθως αλλά να μην του κάνετε όλα του τα χατήρια. Σιγά σιγά όλα θα μπουν σε τάξη.

ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ

Θέλει να σηκώνει το μωρό στα χέρια του;

Ακόμα κι ενα πολύ μικρό παιδί μπορείτε να το βάλετε να καθίσει με την πλάτη καλά ακουμπισμένη σ’εναν καναπέ και να του βάλετε το μωρό στην αγκαλιά. Μένοντας και εσεις στο πλάι του. Συγχαρείτε το που ενδιαφέρεται. Μην παρεξηγηθείτε αν μετά απο δυο λεπτά θέλει να σας ξαναδώσει το μωρό πίσω… Κάνοντας το να συμμετέχει, του επιτρέπετε να γνωρίσει και να δημιουργήσει μαι επαφή με το αδερφάκι του. Αλλά να είστε αυστηρή:»Αυτό το μωρό ειναι πολύ εύθραυστο. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να το βγάζεις μόνο σου απο την κούνια του».

Είναι υπερβολικά επιθετικό;

Να προσέχετε συνεχώς. Μην τον αφήνετε μόνο τμε το μωρό. Μάθετε να επισημαίνετε τις στιγμές της εχθρότητάς του. Η επιθετικότητά του (ενάντια στο μωρό αλλά και σε σας) είναι εκδήλωση της σύγχησής του. Καθησυχάστε το: «Αυτό που αισθάνεσαι ειναι φυσικό». Αντί να το ρωτάτε με ύφος στενοχωρημένο » Δεν είσαι ευχαριστημένο που έχεις ένα μικρό αδερφάκι;» ή «δεν την αγαπάς τη μικρή αδερφή σου;» αποδραματοποιήστε: «Καταλαβαίνω πως , για την ώρα, δεν έχεις διάθεση να αγαπάς ατό το μωρό. Δεν πειράζει. Μην προσπαθείς. Είναι το μωρό μου και το αγαπώ. Και οπως και να ναι, ο μπαμπάς σου κι εγώ έχουμε μια καρδιά αρκετά μεγάλη για να σας αγαπάμε και του δυο. Αυτό τον καιρό βρίσκεις ισως πως ασχολούμε περισσότερο με το μωρό. ΟΜως ξερεις, το έχουμε ξαναπεί:είναι πολύ μικρό ακόμα, δεν ξέρει να κάνει τίποτα απο μόνο του. Εγώ σ’αγαπώ πάντα το ίδιο και είμαι περήφανη που έγινες τώρα το πιο μεγάλο απο τα παιδιά μου.»

Το πιάνετε να ρίχνει όλα του τ’αρκουδάκια μέσα στην κούνια του μωρού ή να σκεπάζει το κεφάλι του μωρού με μια κουβέρτα;

Μαλώστε το, αγριοκοιτάξτε το. Πιάνοντάς του σταθερά απο το μπράτσο, πηγαίνετέ το ενδεχομενως στο δωμάτιό του. Αλλά μην υπερβάλετε στην τιμωρία γιατί τότε θα φοβηθεί ακόμα περισσότερο μήπως το μωρό κλέψει τη θέση του. Επίσης, μην το ρωτάτε γιατί το έκανε αυτό. Δεν το έκανε συνειδητά. Εξηγήστε του:» Αυτό το μωρό ειναι πολύ μικρό για να παίξει» Θυμήστε του την απαγόρευση: «Θα σε εμποδίζω πάντα να του κάνεις κακό, να το βάζεις σε κίνδυνο και να κινδυνεύεις και εσύ μαζί του.» Ετσι θα αισθανθεί πως το προστατεύετε απο τις εχθεικές και επιθετικές παρορμήσεις του. Μετά αλλάξτε κουβέντα, προτείνοντάς του ένα παιχνίδι ή μια αλλη δραστηριότητα (οχι αναγκαστικά μαζί σας).

Κατά γενικό κανόνα, μην αφήστε ποτέ ένα μικρό παιδί μ’ενα μωρό χωρίς επίβλεψη. Οι εκδηλώσεις αγάπης μπορεί να ειναι μερικές φορές πολύ έντονες και επιθετικές.

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

-Ζητήστε απο τον πατέρα του να το βγάζει έξω (στο σινεμά, στο λούνα παρκ, σε μουσεία….)σε εξόδους «μεγάλων»

-Δεχτείτε, έστω και αν αυτό σας παραξενεύει και σας θλίβει λιγακι, να γίνει ξαφνικά ο πρωτότοκός σας πολύ πιο ανεξάρτητος και αυτόνομος. Σε κάποιες περιπτώσεις, η άφιξη ενός μικρού αδερφού ή αδερφής προκαλέι θεαματικές εξελίξεις: το παιδί δεν χρειάζεται πια τις νυχτερινές πάνες, παύει να ζητάει γάλα το πρωί…Σ’αυτη την περίπτωση αρπάξτε την ευκαιρία και συγχαρείτε τρυφερά το παιδί σας που αποφάσισε να μεγαλώσει.

Από το βιβλιο «Μικρά προβλήματα, μεγάλα βάσανα για γονείς παιδιών εως 7 ετών»  Κριστίν Μπρυνέ, Ανν-Σεσίλ Σαρφατί